به نقل از «آنا»

درخشان: فضاسازی رسانه‌ای نکنید پرسپولیس با دو قهرمانی بودجه‌ای ندارد/ قانون سازمان لیگ جالب نیست

تاریخ انتشار: ۶ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۳۱۲۱۲

حمید درخشان در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، در خصوص اینکه عملکرد پرسپولیسس را در فصل نقل و انتقالات چگونه می‌بیند و این مطلب از سوی استقلای‌ها القا می‌شود که پرسپولیس پول زیادی برای جذب بازیکنان مورد نظرش در اختیار دارد، اظهار داشت: بهتر است حقیقت به مردم گفته شود و فضاسازی رسانه‌ای نشود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پرسپولیس با وجود قهرمانی در لیگ برتر و جام حذفی ولی بودجه آنچنانی ندارد و آنچه مصوب شده در اختیار این باشگاه است. مطمئن باشید آن قدر این بودجه مصوب بالا نبوده که تمامی بازیکنان مدنظر سرمربی جذب شوند و اگر غیر از این بود تا به حال چنین بازیکنانی به پرسپولیس آمده بودند.

دست باشگاه‌ها بسته شده

وی ادامه داد: مهم‌ترین مسئله برای پرسپولیس در فصل نقل و انتقالات جذب دو مهاجم خارجی است. عیسی آل کثیر، شیخ دیاباته و لئاندور پریرا رفته‌اند و باید دو مهاجم خوب جذب کرد تا تیم در طول فصل به مشکل نخورد. در دیگر پست‌ها نفرات حفظ شده‌اند و البته باید یک دروازه‌بان ذخیره مطمئن هم برای غیبت احتمالی بیرانوند جذب شود. اینکه قانون ۱۹ بازیکن بالای ۲۳ سال برای تیم‌ها در نظر گرفته شده کار جالبی نبوده چون عملاً آنها را به دردسر می‌اندازد. دست باشگاه‌ها بسته شده و چون نتوانستیم بازیکن جوان و امید خوبی را بسازیم عملاً سرمربی ناچار می‌شود به بازیکنان بزرگسال فرصت دهد چون لیگ نتیجه‌گرایی داریم و اگر یک تیم مدعی قهرمان نشود باید پاسخ هواداران خود را بدهد.

پرسپولیس می تواند مهاجم خوب خارجی بگیرد

سرمربی سابق تیم پرسپولیس خاطرنشان کرد: وقتی گلزن خوبی چون یورگن لوکادیا به پرسپولیس می‌آید پس می‌توان مهاجم خوب خارجی برای پرسپولیس جذب کرد. البته نیاز به جذب بازیکنی است که به پرسپولیس کمک کند نه اینکه نتواند در گلزنی اثرگذار باشد. باشگاه باید مراقبت لازم را از بودجه خود داشته باشد و به جای آنکه پول دور بریزد تا چند بازیکن مدنظرش را جذب کند، یک یا دو بازیکن گران‌تر اما با کیفیت‌تر بگیرد. حالا که بازیکنان متوسط از تیم جدا شده‌اند باید نفرات آماده‌تر جذب شوند تا کیفیت تیم بالاتر برود. قانون محدودیت جذب بازیکن بالای ۲۳ سال هم وجود دارد پس باید بهترین انتخاب‌ها صورت گیرد. بازیکنانی به پرسپولیس بیایند که در آینده افسوس سهم هواداران نباشد به خصوص اینکه بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا در پیش است.

آقای گل لیگ برتر ۱۳ گل زد

درخشان با انتقاد از عدم پشتوانه‌سازی در فوتبال باشگاهی ایران تصریح کرد: بلد نبوده‌ایم چگونه در فوتبال هزینه کنیم و عملاً آکادمی‌های باشگاه‌ها موفق نشده‌اند نسلی که باید را جانشین بازیکنانی کند که پا به سن می‌گذارند. در زمینه ساخت زیرساخت‌های فوتبال دچار مشکل بوده و هستیم. در لیگ برتر که باید پر محتوا باشد آقای گل لیگ تنها ۱۳ گل زده است. چندین هفته از جدایی یورگن لوکادیا از پرسپولیس گذشته بود اما این بازیکن در صدر گلزنان لیگ قرار داشت. اگر این مهاجم هلندی در پرسپولیس می‌ماند به طور حتم در فاصله چند هفته تا پایان لیگ عنوان آقای گلی را قطعی می‌کرد. باید پول را درست هزینه کنیم، در آکادمی باشگاه‌ها بازیکن‌سازی خوبی نمی‌شود، در نتیجه کیفیت لیگ افت می‌کند. اگر همین فردا هم یک برنامه بلندمدت را برای تیم‌های پایه خرج کنیم چند سال دیگر به نتیجه می‌رسیم و این چرخه در صورت ایجاد نباید قطع شود.

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: حمید درخشان یحیی گل محمدی پرسپولیس رضا درویش استقلال باشگاه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۳۱۲۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دو ضربه مهم به بودجه‌نویسی کشور؛ یکی در دولت احمدی‌نژاد و یکی در دولت رئیسی

روزنامه هم میهن در یادداشتی به اختیارات مجلس و بودجه‌نویسی پرداخته است.

این روزنامه می‎نویسد: ظاهراً قرار بوده که مجلس در رأس امور باشد. البته به لحاظ قانون اساسی چنین ظرفیتی در حوزه اختیارات مجلس هست، ولی دو مسئله موجب شده که این اختیارات مجلس هم به لحاظ حقوقی و هم حقیقی رو به افول گذاشته شود.

به لحاظ حقیقی به علت وجود نظارت استصوابی، شاهد آن هستیم که انتخاب‌شدگان برای ورود به مجلس با گذشت زمان، از بسیاری جهات ناکارآمد شده‌اند؛ نه می‌خواهند و نه قادرند که از اختیارات و مسئولیت‌های خود به نحو درست و به سود جامعه استفاده کنند.

از منظر حقوقی هم به دلیل همین ضعف‌ها حوزه‌های اختیارات مجلس به مرور زمان محدود و محدودتر و حتی قید‌های جدیدتری هم بر آن زده شده است.

اگر قرار باشد از میان مجموعه اختیارات مجلس همه را بگیرند و یکی باقی بماند و اتفاقاً اگر همان یکی را خوب انجام دهند، مملکت در مسیر درستی قرار خواهد گرفت؛ آن یک موضوع بودجه سالانه است؛ بودجه‌ای که میان هزینه و درآمدش توازن باشد، مصارف آن، علمی و معقول باشد، منابع آن منصفانه و تحقق‌پذیر و مهمتر اینکه شفاف و روشن باشد.

واقعیت این است که اغلب دولت‌ها و مجالس چند دهه اخیر کمابیش با بودجه به نحو دیگری جز آنچه که در بالا گفته شد رفتار کرده‌اند؛ ولی دو دولت اصولگرای احمدی‌نژاد در گذشته و اکنون رئیسی و مجالس متناظر آن‌ها بیش از دیگران با شفافیت و منصفانه و علمی بودن منابع و مصارف بودجه مسئله داشته‌اند.

احمدی‌نژاد همان زمان که آمد گفت: «کل قانون بودجه در قالب یک دفترچه در جیب هر ایرانی جا شود»، درحالی‌که هیچگاه چنین نشد چراکه شدنی هم نبود، زیرا کلیت بودجه امری بی‌معنی است.

اینکه دولت فلان چند ده هزار میلیارد تومان درآمد یا مخارج دارد هیچ معنایی برای مردم ندارد. اصولاً مردم درکی عینی از این ارقام نجومی ندارند. اتفاقاً جزئیات بودجه است که اهمیت دارد.

هم از نظر درآمد‌ها که منصفانه و قابل تحقق باشد و هم از نظر نحوه مصرف آنکه به بیشترین بازدهی برسد و از فساد و رانت نیز جلوگیری کند. بودجه باید بسیار منضبط و دقیق نوشته و دقیق‌تر هم نظارت شود نه اینکه فقط در یک سال ۲۰۰۰ تخلف از قانون بودجه اعلام شود، ولی محکومیت هیچ مدیری اعلام نشود.

گرچه اولین ضربه مهم به قانون بودجه را دولت احمدی‌نژاد از طریق تضعیف سازمان برنامه و اختلال در بودجه‌نویسی زد؛ ولی همیشه ضربه‌ای هم از سوی نمایندگانی وارد می‌شد که هدف‌شان سوق دادن منابع درآمدی به سوی حوزه انتخابی خود برای رای‌آوری دوباره است.

به همین دلیل نمایندگان این گوشت قربانی را به سوی خود می‌کشند، دولت هم نان بودجه‌ای خود را در این تنور داغ می‌پزد و در نهایت سر مردم و اقتصاد و رشد و کارآمدی بی‌کلاه می‌ماند و ده‌ها نهاد بودجه می‌گیرند که کلمه‌ای پاسخگو نیستند و حتی بعضاً شناخته‌شده هم نبودند.

ضربه بعدی در جریان رسیدگی به لایحه بودجه امسال زده شد و مصوب کردند که ارائه بودجه دومرحله‌ای شود. در عمل مرحله کلیات آن تصویب شده، ولی جداول و جزئیات هنوز در دستور کار مجلس قرار نگرفته؛ درحالی‌که در دومین ماه سال هستیم و معلوم نیست دولت بر چه اساسی هزینه خواهد کرد؟

یکی از علل ریشه‌ای وجود فساد و ناکارآمدی دستگاه اجرایی در ایران، وضعیت غیرعلمی بودجه‌نویسی و عدم شفافیت آن است. شاخص ادراک فساد (CPI) بیان‌گر رتبه‌ی فساد بخش عمومی یک کشور در میان سایر کشور‌های جهان است.

این شاخص در مقیاس صفر (بیشترین فساد یا اصطلاحاً کثیف) تا ۱۰۰ (بدون فساد یا اصطلاحاً پاک) کشور‌ها را رتبه‌بندی می‌کند.

در آخرین رتبه‌بندی ارائه‌شده ایران با ۲۴ امتیاز به‌همراه چند کشور دیگر مشترکاً در رتبه ۱۴۹ جهان قرار دارد. نکته مهم اینکه شاخص مزبور در سه سال اخیر بدتر شده است که بیش از هر چیز ناشی از یکدست شدن قوای گوناگون کشور و کاهش نظارت‌های درون‌سیستمی و نیز افزایش عدم شفافیت در بودجه‌نویسی است.